Dün akşam öğrendiğim ve çok şaşırdığım bir yöntem anlatacağım sizlere. Dün ailemle birlikte bahçede güzel bir mangal yaptık. Ben mangal için etleri hazırladım.
Közleme sırasında sıkıntı yaşamamak, kolay pişmesi ve kolay soyulması için patlıcan ve biberlerin birkaç yerini bıçaklarla deldim.
Her şey hazır hala geldikten sonra etleri mangal başına götürmeye gittim. Bizim evde mangalı annem yakar ve yine mangalın başında annem vardı. Beni tekrar mutfağa gönderdi ve tuz istedi. Fakat büyük tuz kutusunu… Şaşırdım neden kutusunu getireyim, tuzluk yetmiyor mu diye sordum. Fakat getir diye ısrar edince aldım geldim mutfaktan.
Tuz kutusuna elini daldırdı ve bir tutam tuz aldı ateşi sönmemiş kömürlerin üzerine tuzu serpti ve ızgaranın üzerine hemen etleri koydu. Neden böyle yaptığını sorduğumda da ateşli kömürlerin üzerine atılan tuzun kömürleri mangal için uygun hala getiriyormuş ve kanatlardan sızan yağların kızgın kömürlerin üzerinde alev alması engelleniyormuş. Birde etler kızarırken yanmıyormuş. Daha önce annem sürekli yaparmış bunu ama ben hiç denk gelmemiştim bunun yerine kül atınca da aynı etkiyi gösteriyormuş.
Etler piştikten sonra öyle lezzetli oldu ki. Gerçekten daha öncede aynı yöntemle pişen eti yiyormuşum fakat yöntemini öğrendikten sonra et daha da lezzetli hale geldi. Tabii eti benim hazırlamış olmamda bunun nedenleri arasında eminim…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder